Εγκύκλιος 17 [Πειρασμός κορωνοϊού Μάιος 2020]

Χριστός ἀνέστη!

Καί πάλι, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, μετά ἀπό δύο σχεδόν μῆνες, μποροῦμε, ἔστω καί μέ προσωρινά αὐστηρά μέτρα προστασίας, νά ἐκκλησιαζόμαστε.

Μποροῦμε νά συμμετέχουμε ἐνεργά στίς Ἱερές Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, κυρίως στήν Θεία Λειτουργία.

Μποροῦμε νά μεταλαμβάνουμε τῶν Φρικτῶν Μυστηρίου, τοῦ Ἀχράντου Σώματος καί τοῦ Τιμίου Αἵματος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Μποροῦμε, ἔστω καί λίγοι στήν ἀρχή, νά ἀπολαμβάνουμε «τοῦ συμποσίου τῆς πίστεως», νά δροσιζόμαστε μέ τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διά τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων.

Καί ἀκούσαμε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, τόν Ἀπόστολο καί Εὐαγγελιστή Λουκᾶ νά καταγράφει στό Βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τίς δυσκολίες τῶν Ἀποστόλων καί ὅλων ὅσων εἶχαν βαπτισθεῖ στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ κατά τόν διωγμό πού ξέσπασε ἐναντίον τους ἀμέσως μετά τόν λιθοβολισμό τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Πρωτομάρτυρος καί Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου.

Ἀναφέρει χαρακτηριστικά: «Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας».[1] Διεσπάρησαν οἱ πιστοί. Διασκορπίστηκαν μακρυά. Ὑπέστησαν φοβερό διωγμό, μεγάλη θλίψη. Ἔφυγαν κυνηγημένοι ἀπό τά σπίτια τους καί τίς περιουσίες τους καί τούς συγγενεῖς τους καί κατέφυγαν πρόσφυγες σέ χῶρες μακρυνές.

Ἐκεῖ ὅμως δέν σταμάτησαν νά ζοῦν καί νά κηρύττουν «Ἰησοῦν Χριστόν καί τοῦτον Ἐσταυρωμένον»[2] καί Ἀναστάντα. Γράφουν καί πάλι οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων: «Ἦσαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, οἵτινες εἰσελθόντες εἰς Ἀντιόχειαν ἐλάλουν πρὸς τοὺς Ἑλληνιστάς, εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον Ἰησοῦν. καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ’ αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον».[3] Καί τόσο πολύ μάλιστα αὐξήθηκε ὁ ἀριθμός τῶν πιστῶν στήν Ἀντιόχεια, πού γιά πρώτη φορά ὀνομάσθηκαν ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ. Ἔτσι ὁ διωγμός ἐναντίον τῶν πιστῶν ἔγινε ἀφορμή νά διαδοθεῖ τό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας σέ ὅλο τόν κόσμο καί νά γεννηθεῖ τό ἔνδοξο καί τιμητικό ὄνομα ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ !

Μεγάλος πειρασμός, λοιπόν, βρῆκε τότε τούς Χριστιανούς. Ἕναν παρόμοιο πειρασμό μέ τήν παρουσία τῆς λοιμικῆς ἀσθενείας, ἀντιμετωπίζει καί ὁ πλανήτης μας, ἡ πατρίδα μας, ἡ περιοχή μας καί ὁ καθένας μας ξεχωριστά· καί μάλιστα μέσα στήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος  καί τοῦ Ἁγίου Πάσχα.

Δὲν μᾶς δόθηκε ἡ εὐκαιρία νὰ ἐκκλησιασθοῦμε, νὰ ζήσουμε ὅπως τὰ προηγούμενα χρόνια τὶς Ἱερὲς Ἀκολουθίες, σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθόδοξη παράδοσή μας, δηλαδή βιωματικά.

Δὲν ἀσπασθήκαμε τὸν Ἐσταυρωμένο Κύριό μας, οὔτε τὸν Ἐπιτάφιο.

Δὲν χαρήκαμε τὴν λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.

Σιώπησαν ἀκόμη καὶ αὐτοὶ οἱ κώδωνες τῶν Ἐκκλησιῶν μας.

Ζήσαμε στιγμὲς τρομοκρατίας, σὰν νὰ βρισκόμασταν κάτω ἀπὸ ἕνα διαφορετικὸ καθεστὼς, τὸ ὁποῖο οὐδέποτε φιλοξενήθηκε στὸν τόπο μας.

Καὶ τὸ πιὸ σπουδαῖο, δὲν κοινωνήσαμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ δὲν πήραμε μέσα μας τὴν ἀθάνατη τροφή, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου μας.

Ὅμως, τοῦτο ἔγινε, ὅπως σημειώνει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, «ἀπό ἀγάπη πρός τούς συνανθρώπους μας καί ἀπό σεβασμό πρός τό πολύτιμο ἀγαθό τῆς ὑγείας καί τῆς διατήρησης τῆς ζωῆς». Καὶ ἀκόμη, ἡ Ἐκκλησία δὲν μποροῦσε νὰ μείνει «στωικά ἀδιάφορη ἐνώπιον αὐτῆς τῆς παγκόσμιας ἀγωνίας. Ἀνθρώπινες ζωές χάνονται. Γι᾿ αὐτό καί συστοιχήθηκε μέ τήν εἰδική ἐπιστημονική ὁμάδα γιά τήν προσωρινή ἀναστολή τῶν λατρευτικῶν συναθροίσεων».[4]

Ταπεινώθηκε ἡ Ἐκκλησία ἕως ἐσχάτων. Ὅμως, σκέπασε τὰ παιδιά της μὲ τὸ ματωμένο ράσο τῆς ἀγάπης. Ὅπως ἄκουσε ὁ Χριστός τὶς ἀσεβεῖς βλασφημίες, ἔτσι δεχθήκαμε καί ἐμεῖς κατ’ αὐτὲς τὶς ἡμέρες τὶς ἀσεβεῖς, προσβλητικὲς καὶ ὑβριστικὲς ἀπόψεις ποὺ ἐξέφρασαν ὁρισμένοι γιὰ τὸ θεοσύστατο Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ τὸ βιωματικὸ εὐχαριστιακὸ γεγονὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ κεντρικὸ σημεῖο τῆς ἴδιας τῆς ὑπάρξεώς μας. Κανεὶς, στὰ 2.000 χρόνια τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστορίας, δὲν μολύνθηκε ἀπὸ τὴν μετάδοση τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, οὔτε ἀκόμη ἀπὸ τὴν κατάλυση τοῦ Ἁγίου Ποτηρίου, ἀλλὰ, δυστυχῶς, ποτὲ κανεὶς δὲν τόλμησε νὰ ἐκφράσει τέτοιου εἴδους ὕβρεις.

Ὅμως ὁ μεγάλος αὐτός πειρασμός στάθηκε εὐεργετικός σέ ὅσους τόν ἀντιμετώπισαν μέ ἀληθινή πίστη στόν Χριστό, μέ πνεῦμα Θεοῦ, μέ πνεῦμα ὑπακοῆς στήν Ἐκκλησία, μέ πνεῦμα ἀγάπης καί ταπείνωσης, συνέπειας καί σύνεσης.

Τώρα, εἴμαστε ἔτοιμοι νά ἐπιστρέψουμε στήν ἀληθινή λατρεία τοῦ Χριστοῦ ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

Εἴμαστε ἔτοιμοι νά ἐπιστρέψουμε στήν Ἐνορία μας, στά Ἱερά Μυστήρια καί νά δοῦμε μέ σωστή πλέον πνευματική διάσταση στήν ἐνεργή ἐνοριακή μας ζωή.

Εἴμαστε ἔτοιμοι νά μεταλάβουμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων μέ ἐπίγνωση τῆς ἁμαρτωλότητός μας, μέ ταπείνωση, μέ ἐξομολόγηση, μέ καθαρότητα, μέ πόθο, μέ δάκρυα.

Εἴμαστε ἔτοιμοι νά ἀκούσουμε καί πάλι τίς καμπάνες νά μᾶς καλοῦν στό Ποτήριον τῆς Ζωῆς καί νά τρέξουμε μέ ζῆλο στούς Ναούς.

Μάθαμε ὅτι τίποτε δέν εἶναι δεδομένο στήν ζωή. Διδαχθήκαμε ὅτι τίποτε δέν εἶναι σίγουρο, οὔτε κἄν ὁ ἐκκλησιασμός οὔτε ἡ ἴδια μας ἡ ζωή.

Ἐκτιμήσαμε τήν οἰκογένεια, τήν συντροφιά τοῦ ἄλλου, τήν συνύπαρξη μέ τά συγγενικά μας πρόσωπα.

Γευθήκαμε γιά λίγο τήν ἀπομόνωση τῶν Μοναχῶν καί τόν αἱματηρό ἀγῶνα τους γιά τόν Παράδεισο.

Σταματήσαμε τό κουτσομπολιό, τήν κατάκριση, τά ψέματα, τίς συκοφαντίες, τήν ἐνασχόληση μέ τόν ἄλλον. Μάθαμε νά ἐξετάζουμε τά χάλια τοῦ ἑαυτοῦ μας καί ὄχι τά δῆθεν προβλήματα τοῦ ἄλλου.

Μελετήσαμε τήν Ἁγία Γραφή, τό Ψαλτήρι καί ἄλλα θρησκευτικά βιβλία.

Γνωρίσαμε ὅτι ἀξία ἔχει τό Μυστήριο καί ὄχι ἡ κοινωνική ἐπίδειξή μας μέ ἀφορμή τό Μυστήριο.

Καταλάβαμε ὅτι ἡ σωτηρία μας εἶναι ὁ Χριστός καί ὄχι ὁ χρυσός.

Κατανοήσαμε βαθιά ὅτι χωρίς Χριστό καί Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει εὐτυχία.

Εὔχομαι, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νά εἴμαστε πραγματικά ἔτοιμοι· καί νά ἐπιστρέψουμε σοφότεροι, ἁγιώτεροι, καλύτεροι στήν Ἐκκλησία.

Εὔχομαι νά ἔχουμε ὑπομονή γιά λίγο ἀκόμη, καθώς καί πολλή προσοχή στό θέμα τῆς ὑγιεινῆς.

 

Ἀσπάζομαι τόν καθένα σας ξεχωριστά καί εὔχομαι καλή ἀντάμωση καί ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως νά εἶναι πάντοτε μέσα στήν καρδιά σας καί νά διαποτίζει ὅλη τήν ζωή σας.

Χριστός Ἀνέστη!

Εὐχέτης πρός τόν Ἀναστάντα Κύριο

Ο   Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Σ   Σ Α Σ

Ο  ΣΙΣΑΝΙΟΥ  ΚΑΙ  ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ  ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ


[1] Πραξ. 11,19

[2] Α΄ Κορ. 2,2

[3] Πραξ. 11,20-21

[4] Ὑπ΄ ἀριθμ. 3019/2020 Ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίαςτῆς Ἑλλάδος