Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ἡ πάνσεπτη μορφή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου γίνεται καί πάλι σήμερα ἀποδέκτης τιμῆς καί εὐλαβείας ἀπό τόν εὐσεβῆ καί ὀρθόδοξο λαό μας.
Ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς της, τό δεύτερο Πάσχα μέσα στήν καρδιά τοῦ καλοκαιριοῦ, συγκινεῖ καί μαγνητίζει κάθε χριστιανική καρδιά. Πόλος ἔλξεως τό πανάγιο πρόσωπό της.
Πρόσκληση καί πρόκληση γιά ὅλους μας, νά βρισκόμαστε σήμερα, στούς τόπους λατρείας τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, στά μεγάλα καί μικρά προσκυνήματα, τά ἀφιερωμένα στό ὄνομά της, γιά νά ἀσπασθοῦμε τήν ἱερή της εἰκόνα, νά ἀκουμπήσουμε στά πόδια της τήν εὐγνωμοσύνη καί τόν θαυμασμό μας, τά δάκρυα καί τίς ἀγωνίες μας, ἀποθέτοντας ἐμπιστευτικά σέ Ἐκείνη τήν πᾶσαν ἐλπίδα μας καί πολύ περισσότερο τήν πολυπόθητη σωτηρία μας.
Πρόσκληση καί πρόκληση γιά ὅλους μας, οἱ ὁποῖοι καλούμαστε καί προσκαλούμαστε νά λάβουμε μέρος στό Δεῖπνο τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, νά κοινωνήσουμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, νά μεταλάβουμε τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά φιλοξενήσουμε μέσα μας τόν Υἱό τῆς Παρθένου.
«Ἐν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε. Μετέστης πρός τήν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς» ψάλλουμε χαρμόσυνα Κλῆρος καί λαός, ὅλοι ἐμεῖς τά παιδιά της, ἡ κληρονομία της.
Μητέρα τῆς ζωῆς ὀνομάζεται ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Μητέρα τῆς ζωῆς τήν χαρακτηρίζει καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός στίς περίφημες ὁμιλίες του πρός τήν Παναγάι μας.
Μητέρα τῆς ζωῆς ἡ Παναγία, διότι, πρῶτον, ἐγέννησε τή Ζωή, τήν ὄντως Ζωή, πού εἶναι ὁ Χριστός. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας διακήρυξε: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή». Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή, ὁ χορηγός τῆς ζωῆς, ἡ πηγή τῆς ζωῆς, ὁ αἴτιος τῆς ζωῆς. Ἄρα ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ὡς Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, εἶναι συγχρόνως καί ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς.
Ψάλλουμε, λοιπόν, μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο: «Ἡ γῆ τὴν πηγὴν τῆς ζωῆς ἀποδιδοῦσα, τὴν εὐλογίαν στολίζεται καὶ εὐπρέπειαν. Ἄγγελοι χοροστατοῦσι σύν Ἀποστόλοις, περιδεῶς ἐνατενίζοντες, ἐκ ζωῆς εἰς ζωὴν μεθισταμένης, τῆς τεκούσης τὸν ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς».
Δεύτερον. Μητέρα τῆς ζωῆς ἡ Παναγία, γιατί ὁ θάνατός της καί ἡ μετάστασή της εἶναι ζωηφόρος. «Ἡ πηγή τῆς ζωῆς ἐν μνημείῳ τίθεται» καί «Κλίμαξ πρός οὐραμόν ὁ τάφος γίνεται». Ἔτσι ἡ κοίμησή της εἶναι ἕνα γεγονός χαρμόσυνο, ἕνα γεγονός πού δίδει χαρά, ἕνα γεγονός πού προσφέρει ζωή.
Γι΄ αὐτό καί τήν μακαρίζουμε ὡς «αὐγή μυστικῆς ἡμέρας» κάθε φορά πού τῆς ἀπευθύνουμε τούς Χαιρετισμούς. Ἡ Παναγία μᾶς δείχνει τήν ἀρχή τῆς αἰωνίου ζωῆς, τοῦ Παραδείσου, τῆς ἄλλης ζωῆς, τῆς πραγματικῆς ζωῆς. Καί συμπληρώνει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἡ Παναγία πορεύθηκε πρός τήν ζωή, ἀφοῦ δέν τήν κράτησε ὁ θάνατος καί ἡ νέκρωση. Ὁ θάνατος τῆς ΄΄ζωαρχικῆς Μητρός τοῦ Κυρίου ἡμῶν΄΄ ὑπερβαίνει τήν ἔννοια τοῦ θανάτου, ὥστε νά μήν ὀνομάζεται πλέον θάνατος, ἀλλά ΄΄κοίμησις΄΄ καί ΄΄θεία μετάστασις΄΄ καί ἐκδημία πρός τόν Κύριον».
Τρίτον. Μητέρα τῆς ζωῆς ἡ Παναγία. «Ἐπάνω ἀπό τόν Σταυρό Του ὁ Κύριος δείχνοντας στόν ἀγαπημένο Του μαθητή Ἰωάννη τήν Παναγία Μητέρα Του, λέγει: ΄΄Ἰδού ἡ μήτηρ σου΄΄. Ἀπό τή στιγμή ἐκείνη», συνεχίζει ὁ Ἱερός Δαμασκηνός, «ἡ Θεοτόκος ἀναλαμβάνει τήν προστασία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ἡ Μητέρα τῆς ζωῆς ἔγινε μητέρα ὅλων τῶν ἀνθρώπων … Οἱ δωρεές της πρός ἐμᾶς, τά παιδιά της, εἶναι ἀμέτρητες».
Ἡ Θεοτόκος χαρίζει τή ζωή σέ ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος μέ τίς πρεσβεῖες καί τίς μεσιτεῖες της πρός τόν Υἱό της. Δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ. «Τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους;». Εἶναι γιά μᾶς ἡ Ζωοδόχος Πηγή, ἡ Γοργοϋπήκοος, ἡ Ἐλεοῦσα, ἡ Παραμυθία, ἡ Γιάτρισσα, «ἡ πάντων χαρά», «ἡ πάντων ἐλπίς». Γι΄ αὐτό καί ψάλλουμε μέ τήν καρδιά μας: «Θεοτόκε ἡ ἐλπίς πάντων τῶν Χριστιανῶν, σκέπε, φρούρει, φύλαττε τούς ἐλπίζοντας εἰς σέ» καί «Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην σου».
Εἶναι ἐκείνη, ποὺ φυγαδεύει τὰ νέφη τῶν πειρασμῶν, πού μᾶς ἁπαλλάσσει ἀπὸ τοὺς κινδύνους, ποὺ ἐπισκέπτεται τοὺς ἀρρώστους στὸ κρεββάτι τῆς ἀσθενείας, χαρίζοντάς τους τὴν πολυπόθητη ὑγεία τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος.
Εἶναι ἐκείνη, ποὺ προΐσταται στὶς περιπτώσεις τῆς ἀδικίας, ποὺ γίνεται ἡ παράκληση τῶν ξένων, ἡ ὁδηγὸς τῶν τυφλῶν, ἡ βοηθὸς τῶν ὀρφανῶν.
Εἶναι ἐκείνη, ποὺ σκουπίζει τὰ δάκρυα, ποὺ ἁπαλύνει τὸν πόνο καὶ γεμίζει τὴν καρδιὰ τοῦ καθενός μας μὲ μόνιμη καὶ ἀναφαίρετη χαρά.
Εἶναι ἐκείνη, ποὺ μὲ τὴν εὔλαλη σιωπή της καὶ τὴν χάρη ποὺ ἀποπνέει ἡ παναγία της μορφή, μᾶς χειραγωγεῖ στὸ δρόμο τῆς μετανοίας, μᾶς καθαρίζει τὸ ὀπτικό τῆς ψυχῆς, χαρίζοντας τὴν πολυπόθητη αὐτογνωσία.
Εἶναι ἐκείνη, πού γαληνεύει τὴν θάλασσα τῶν πονηρῶν λογισμῶν καί ἰατρεύει τὰ πάθη τῆς καρδιᾶς.
Ἡ Εἰκόνα τῆς ἁγίας της μορφῆς φυγαδεύει τοὺς δαίμονες καὶ ἡ χάρη της ἐπισκιάζει τὰ μέλη τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας «ὅν τρόπον ἡ ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς».
Ἀκόμη, θὰ εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία θὰ μᾶς ἐλευθερώσει, κατὰ τὴν φοβερὴ ὥρα τοῦ θανάτου, ἀπὸ τοὺς κατηγοροῦντες δαίμονες καὶ ἡ μητρική της πρεσβεία θὰ εἶναι ἰσχυρὴ κατὰ τὴν φοβερὰ ἡμέρα τῆς Κρίσεως.
Γι’ αὐτὸ καὶ τὶς ἡμέρες αὐτὲς στοὺς Παρακλητικοὺς Κανόνες, ψάλλαμε μαζὶ μὲ τοὺς ὑμνογράφους «καὶ σὲ μεσίτριαν ἔχω πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν, μή μοῦ ἐλέγξῃ τάς πράξεις ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων, παρακαλῶ σε Παρθένε, βοήθησόν μοι ἐν τάχει».
Ἀδελφοί μου, «δὲν ὑπάρχει τίποτε γλυκύτερο ἀπὸ τὴ Μητέρα τῆς Ζωῆς», θὰ ἀναφωνήσει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «εἶναι τὸ ὡραιότερο, τὸ ἁγιότερο, τὸ τιμιότερο πρόσωπο ποὺ ὑπάρχει πάνω στὴ γῆ».
Ἄς προσπαθήσουμε στήν ζωή μας νά τηρήσουμε τίς ἐντολές τοῦ Υἱοῦ της, γιά νά γίνουμε πράγματι θεοτοκόφιλοι καί παιδιά της ἀγαπημένα, ἀφοῦ ἡ ἴδια ἔχει τονίσει πώς ἐάν θέλετε νά σωθεῖτε, ἐάν θέλετε εἶστε γεμᾶτοι ἀπό ζωή, τότε «ὅ,τι ἐάν λέγῃ ὑμῖν ποιήσατε» καί μᾶς δείχνει ταυτόχρονα τόν Υἱό καί Θεός της πού Τόν κρατᾶ στή μητρική ἀγκαλιά της.
Ἄς βρισκόμαστε πάντοτε μέσα στήν Ἐκκλησία, κάτω ἀπό τήν σκέπη τῆς Ἐκκλησίας, κάτω ἀπό τήν σκέπη τῆς Παναγίας.
Ἄς ἔχουμε πάντοτε στά χείλη μας τό ὄνομα τοῦ Υἱοῦ της καί τό ὄνομα τό δικό της. Διότι ἐκεῖνος πού ἔχει σωστή σχέση μέ τή Θεοτόκο, ἔχει καί σωστή σχέση μέ τόν Χριστό, ἐνῶ ἐκεῖνος πού δέν ἔχει σωστή σχέση μέ τή Θεοτόκο, δέν ἔχει καί σωστή σχέση μέ τόν Χριστό.
Ἄς ἔχουμε, λοιπόν, πάντοτε στήν σκέψη μας καί στήν καρδιά μας τήν παναγία της μορφή, πού θά γλυκαίνει τήν ψυχή μας, θά μᾶς παρηγορεῖ στίς θλίψεις, θά μᾶς γεμίζει μέ τίς οὐράνιες χαρές καί εὐλογίες.
Εὔχομαι νά εἶστε κάτω ἀπό τήν σκέπη τῆς Παναγίας πάντοτε.
Εὔχομαι νά εἶστε πάντοτε φίλοι τῆς Παναγίας, παιδιά τῆς Παναγίας καί νά ἀπολαμβάνετε τήν χάρη καί τήν εὐλογία της.
Χρόνια πολλά, ἀδελφοί μου!
Μέ θερμές εὐχές
Ο Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Σ Σ Α Σ
Ο ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ