Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, μᾶς δίνει καὶ πάλι σήμερα, ἀδελφοί μου ἀγαπητοὶ, τὴν εὐκαιρία νὰ γιορτάσουμε καὶ νὰ πανηγυρίσουμε μέσα στὸ πνευματικὸ κλίμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, τὴν κατὰ σάρκα Γέννηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.
Χριστούγεννα!
Ἡμέρα Ἅγια καὶ Εὐλογημένη!
Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Υἱὸς ἀνθρώπου γίνεται. Ὁ Ἀόρατος καθίσταται ὁρατός.
Ὁ Ἄχρονος, ἀποκτᾶ ἀρχὴ. Ἐκεῖνος πού μᾶς ἔδωσε τὴν ζωή, λαμβάνει δούλου μορφὴ καὶ γίνεται ἄνθρωπος στὰ πανάχραντα σπλάχνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει τὴν ἀληθινὴ ζωὴ, τὴν ὁποία χάσαμε μὲ τὴν ἁμαρτία.
Ἡ δεσποτικὴ αὐτή γιορτή, ἡ μητρόπολη ὅλων τῶν ἑορτῶν, κατὰ τὸν χρυσορρήμονα Ἅγιο Ἰωάννη, γίνεται αἰτία καὶ ἀφορμὴ ἀφ΄ ἑνός μὲν νὰ θυμηθοῦμε τὴν ἄφατη εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ ἀφ΄ ἑτέρου νὰ Τοῦ ἐκφράσουμε τὴν εὐγνωμοσύνη μας, τὴν πίστη καὶ τὴ λατρεία μας. Διότι:
Ἀπὸ δούλους, μᾶς ἔκανε ἐλευθέρους·
ἀπό ἀδύναμους μᾶς ἔκανε δυνατούς·
ἀπό ἀδαεῖς μᾶς ἔκανε σοφούς·
ἀπό πτωχούς μᾶς ἔκανε πλούσιους·
ἀπὸ ξένους, μᾶς κατέστησε κληρονόμους τῆς βασιλείας Του καὶ παιδιά Του.
Τὸ πιὸ θαυμαστὸ καὶ συγκλονιστικό, ποὺ βλέπουμε σὲ αὐτὸ τὸ ἄγνωστο Μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας, εἶναι ὅτι τό Θεῖον Βρέφος, ὁ Οὐράνιος αὐτὸς Ἐπισκέπτης, ὁ Ὁποῖος ντύνεται τὴν ἀνθρώπινη σάρκα καὶ σπαργανώνεται ὡς βρέφος καὶ καταγράφεται ὡς δοῦλος μαζὶ μὲ τοὺς ὑπηκόους τοῦ Ρωμαίου Καίσαρος Αὐγούστου, δὲν εἶναι οὔτε Ἄγγελος, οὔτε Ἀρχάγγελος, οὔτε ἄλλη κτιστὴ δύναμη ἤ δημιούργημα, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν, τὸ Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Παναγίας Τριάδος. Εἶναι ὁ Ἐμμανουήλ, τὸν Ὁποῖον ἀναγγέλει, ὀκτακόσια πρὶν τὸν ἐρχομό Του, ὁ λεγόμενος «πέμπτος Εὐαγγελιστής», ὁ Προφήτης Ἠσαΐας: «Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρί, ἕξει καὶ τέξεται υἱὸν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ».[1] Τήν ἑρμηνεία τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ μᾶς τὴν δίνει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος: «ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός», δηλαδὴ, ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας.[2]
«Μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός». Ἡ σαρκωμένη ἀγάπη μαζί μας, παντοτινὸς σύντροφος, ἀκαταγώνιστος προστάτης, αἰώνιος λυτρωτὴς καὶ σωτήρας τῆς ἀνθρωπότητος. «Ἐγὼ Πατήρ», θὰ πεῖ ὁ Χριστὸς μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου,
«Ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφεύς, ἐγὼ ρίζα, ἐγὼ θεμέλιος»·
«’’Ἐγώ θά δουλεύσω γιά σένα’’, ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι»·
«Ἐγὼ καὶ φίλος καὶ ξένος καὶ ἀδελφὸς καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ· τά πάντα ἐγώ»·
«Ἐγὼ πένης δι΄ ἐσὲ καὶ ἀλήτης δι΄ ἐσέ»· «Ἐπὶ Σταυροῦ δι΄ ἐσέ»·
«Ἐπὶ Τάφου δι΄ ἐσέ»· «Τί πλέον θέλεις;»[3]
«Μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός». Μαζί μας ὁ Θεὸς, γιὰ νὰ θεραπεύσει τὴν ἀσθένεια τῆς ἁμαρτίας, γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει τὴν πολυπόθητη ὑγεία τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει «τὴν εἰρήνη τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσα», γιὰ νὰ χορτάσει τὴν πείνα μας καὶ νὰ ξεδιψάσει τὴ δίψα μας, ἀφοῦ εἶναι «ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς καὶ τὸ ὕδωρ τό ζῶν» πού δωρίζει ζωή αἰώνιον.[4]
«Μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός», γιὰ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὴν δουλεία τῆς εἰδωλο-λατρείας, ἀπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου, στὰ ὁποῖα εἴμασταν ὑποδουλωμένοι, κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο.[5] Νὰ μᾶς ἐξαγοράσει ἀπὸ τὴν κατάρα τοῦ νόμου, νὰ μᾶς ἀποκαλύψει τὸν ἀληθινὸ Θεὸ, τὴν Παναγία Τριάδα, νὰ μᾶς ἀνυψώσει ἀπὸ τὴν νηπιότητα, στὴν ὁποία βρισκόμαστε, στὴν τελειότητα τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ.
«Μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός», γιὰ νὰ μπορέσουμε, ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, νὰ ἀπολαύσουμε τὴν θεία υἱοθεσία. Γι’ αὐτὴν ἀκριβῶς ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱόν Αὐτοῦ… ἵνα τὴν υἱοθεσία, ἀπολάβωμεν», δηλαδὴ ὅταν συμπληρώθηκε ὁ χρόνος ποὺ εἶχε ὁρίσει ἡ πανσοφία τοῦ Θεοῦ, ἐξαπέστειλε ὁ Θεὸς τὸν Υἱόν Του στὸν κόσμο γιὰ νὰ λάβουμε τὴν υἱοθεσία, ποὺ ὁ Θεός μᾶς εἶχε ὑποσχεθεῖ.[6]
Καὶ αὐτὴ ἡ υἱοθεσία σημαίνει ὅτι μᾶς καθιστᾶ ὁ Θεὸς υἱοὺς Του κατὰ χάριν, μᾶς ἑνώνει μαζί Του μὲ τὸ Ἅγιο Βάπτισμα, μᾶς τρέφει μὲ τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, μᾶς συντηρεῖ μὲ τὴ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Καὶ δὲν σημαίνει τίποτε ἄλλο ὁ ὄρος «υἱοθεσία», παρὰ τὴν ἕνωσή μας μὲ τὸν Χριστὸ, ποὺ εἶναι ἡ θέωση, ὁ στόχος τῆς σαρκώσεώς Του, ὁ μοναδικὸς προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ μοναδικὸς σκοπὸς τῆς ζωῆς μας.
«Μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός». Μαζί μας ὁ Θεός. Μᾶς ἐξηγεῖ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός: «Κατέβηκα ἀπὸ τόν οὐρανό καί ὅμως εὑρίσκομαι στοὺς κόλπους τοῦ Πατρὸς γιὰ νὰ ἑνώσω τὸ δημιούργημα μὲ τὸ Δημιουργό. Ἦλθα αὐτός πού εἶμαι πάντα ἐδῶ γιά γιά νά συγκεντρώσω αὐτούς πού φεύγουν μακρυά. Ἦλθα ὡς ἄνθρωπος γιὰ νὰ κάνω τοὺς ἀνθρώπους θεοὺς κατὰ χάριν. Ἔλαβα ἀπό ἐσᾶς τούς ἀνθρώπους μητέρα ταπεινή, γιά νά σᾶς δώσω τή δυνατότητα νά καλεῖτε μέ θάρρος πατέρα τόν Θεό. Τράφηκα ὡς βρέφος μέ τροφή γάλακτος, γιά νά δώσω στούς πιστούς ὡς ἀληθινή τροφή τό δικό μου Σῶμα».[7]
Τόσο πολύ μᾶς ἀγαπᾶ ὁ Θεός! Εἶναι δυνατόν αὐτή ἡ ἀληθινή καί θυσιαστική ἀγάπη τοῦ Πατέρα πρός τά παιδιά Του νά σταματήσει ποτέ;
Χριστούγεννα, σήμερα, ἀδελφοί μου!
Ὁ Ἐμμανουὴλ μαζί μας!
Ὁ Χριστός εἶναι μαζί μας καί θά παραμένει μαζί μας γιά πάντα! «Καί ἰδού ἐγώ μεθ΄ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος».[8]
Τὸ φῶς, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ στὴ διάθεσή μας!
Λύεται ἡ παράβαση καὶ ἀνοίγεται πλέον ὁ παράδεισος!
Ἂς σταθοῦμε εὐλαβικὰ μπροστὰ σ’ αὐτὸ τὸ Μυστήριο.
Ἄς τιμήσουμε καὶ τὴν Μητέρα καὶ τὸ Βρέφος.
Ἂς προσκυνήσουμε τὸ σπήλαιο, τὴ φάτνη καὶ τὰ σπάργανα.
Ἂς δοξάσουμε τὸν τεχθέντα Βασιλέα μαζὶ μὲ τοὺς ποιμένες, τοὺς Ἀγγέλους καί τοὺς Ἁγίους.
Μὲ τοὺς μάγους, ἂς τοῦ προσφέρουμε ὡς δῶρα τὴ γνήσια λατρεία καὶ τὴν ἀληθινή πίστη,
καὶ, κυρίως, ἄς απομακρύνουμε ἀπό πάνω μας τὸν σαρκικὸ ἄνθρωπο καὶ ἂς ντυθοῦμε τὸν νέο, τὸν «ἀνακαινούμενον κατ΄ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν»,[9] τόν γεμᾶτο πίστη, ἐλπίδα, ἀγάπη, ἔλεος. Γιά ὅποιον εἶναι μέ τέτοιο τρόπο ἐνδεδυμένος ἡ Δευτέρα Παρουσία καί ἡ τελική κρίση θά εἶναι θρίαμβος.[10]
Αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ καλύτερος ἑορτασμὸς αὐτῆς τῆς μεγάλης ἡμέρας καὶ ἡ καλύτερη συμμετοχὴ στὸ θαῦμα τῆς Βηθλεέμ.
Εὔχομαι σὲ ὅλους σας, εὐλογημένα Χριστούγεννα!
Εὔχομαι καὶ προσεύχομαι γιὰ ὅλους ἐσᾶς καί γιά ὅλους ὅσους βρίσκονται μακρυά. Ὁ Χριστὸς νά εἶναι μόνιμος ἔνοικος στὴν καρδιά μας, στὸ σπίτι μας, στὴν οἰκογένειά μας καί νά ἁγιάζει κάθε πτυχὴ τῆς ζωῆς μας.
Εὐχέτης πρός σαρκωθέντα Κύριον
Ο Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Σ Σ Α Σ
Ο ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
[1] ‘Ησ. 7,14
[2] Ματθ. 1,23
[3] Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Ὑπόμνημα εἰς τό κατά Ματθαῖον ἐυαγγέλιον, Ὁμιλία οστ΄, κεφ. ε΄, PG 58,700
[4] Πρβλ. Ἰω. 4,14
[5] Γαλ. 4,3
[6] Γαλ. 4,4-5
[7] Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Ὁμιλία εἰς τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Πρόδρομον, κεφ. β΄, PG 50,803
[8] Ματθ. 28,20
[9] Κολ. 3,10
[10] Ἰακ. 2,13