Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει καί φέτος νά διανύουμε τό εὐλογημένο Τριώδιο, καί μέ τή χάρη καί τό ἄπειρο ἔλεός Του νά εἰσέλθουμε στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Αὐτή ἀποτελεῖ μία χρονική περίοδο τοῦ ἔτους, κατά τήν ὁποία αὐξάνεται ἡ πνευματική ἄσκηση καί ἡ προσπάθεια τοῦ ἀγωνιζομένου Χριστιανοῦ γιά τήν καταπολέμηση τῶν παθῶν, τήν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν καί τήν ἐτοιμασία τῆς ψυχῆς γιά νά ὑποδεχθεῖ τόν Μεγάλο Εὐεργέτη, τόν Μεγάλο Ἐπισκέπτη, τόν Ἐσταυρωμένο καί Ἀναστάντα Κύριο.
Ἕνας ἀπό τούς πιό πολυσυζητημένους καί παρεξηγημένους ἀγῶνες τοῦ ἀνθρώπου γιά τήν ὑποδούλωση τῆς σάρκας στό πνεῦμα εἶναι ἡ νηστεία.
Ἡ νηστεία εἶναι ἄσκηση. Ἄσκηση εἶναι ἡ ἐλεύθερη καί ἑκούσια ἀπάρνηση τῶν δικαιωμάτων πού ἔχουμε ὡς σώματα, ὡς ὕλη, ὡς ἄνθρωποι, Εἶναι ἡ κίνηση πρός τόν Θεό μακρυά ἀπό τά γήινα. Εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τά χοϊκά, ἀπό ὅλα ὅσα δέν ὑπάρχουν μετά τόν θάνατο (πλοῦτος, δόξα, ὀμορφιά, φαγητό, κ.ἄ.). Εἶναι τό μέσον μέ τό ὁποῖο ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου ἀπαγκιστρώνεται, ἀπελευθερώνεται ἀπό τά κάτω καί νοσταλγεῖ, περιπολεύει, ζεῖ τά ἐπάνω. Εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος πραγματώνει τόν σκοπό του, τήν κάθαρση τῆς ψυχῆς του, τόν φωτισμό του καί τέλος τή θέα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ νηστεία, ὡς ἄσκηση, ἀπομακρύνει τόν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν συνεχή ἀπασχόληση μέ τό σῶμα, μέ τήν κοιλιά, μέ τά βιοτικά, μέ τήν ὕλη, μέ τό χῶμα καί τόν ὁδηγεῖ στήν ἐπίσκεψη τῶν ἐπουρανίων, στήν ἐνασχόληση μέ τά ἄφθαρτα καί τά αἰώνια.
Καί ἡ ἄσκηση αὐτή δέν εἶναι αὐτόνομη. Ἡ νηστεία δέν ἀποτελεῖ σκοπό, ἀλλά μέσον. Εἶναι τό πρῶτο σκαλοπάτι τῆς κλίμακας πού μᾶς ὁδηγεῖ στόν οὐρανό. Εἶναι παράκληση τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι τρόπος ζωῆς, ἐντεταγμένος μέσα στήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Δέν εἶναι μία ἀποκομένη ἀρετή ἤ πράξη. Δέν εἶναι δίαιτα, οὔτε τυπολατρεία, οὔτε πολύ περισσότερο κάποιο ἰδεολογικό κατασκεύασμα.
Ἡ νηστεία εἶναι πράξη ζωῆς τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία, καί ἀποτελεῖ τμῆμα τῆς ὀρθόδοξης ἀγωγῆς γιά τή θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά πάθη καί τήν ἁμαρτία. Ὁ Μέγας Βασίλειος τονίζει: «Ἐπειδή δέν νηστεύσαμε, ξεπέσαμε ἀπό τόν Παράδεισο. Ἄς νηστεύσουμε, λοιπόν, γιά νά ἐπανέλθουμε στόν Παράδεισο». (ΕΠΕ 6,29)
Ἄς προσπαθήσουμε, λοιπόν, νά ἀγωνιστοῦμε στό ἀγώνισμα τῆς νηστείας, αὐτήν τήν Ἁγία Τεσσαρακοστή. Ἄς σταματήσουμε νά θεωροῦμε τήν κοιλιά μας ὡς ἀρχηγό τῆς ὑπάρξεώς μας. Ἄς περιορίσουμε γιά λίγο τήν ἀχαλίνωτη ὄρεξή μας. Ἄς ἀρχίσουμε νά ἐλέγχουμε τή λαιμαργία μας καί ἄς νηστεύσουμε πραγματικά, ὅπως ἀκριβῶς ἔπρατταν καί οἱ ἔνδοξοι πρόγονοί μας. Ἄλλωστε, μήν ξεχνᾶμε πώς νηστεία εἶναι καί ἡ ἀποχή ἀπό τά φαγητά καί ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τά ἁμαρτήματα.
Ἀδελφοί μου,
Μαζί μέ τίς παραπάνω σκέψεις δανεισμένες ἀπό τούς θεοφόρους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐπιτρέψτε μου νά καταθέσω καί τά κάτωθι, ὡς πατρικές συμβουλές, γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή:
- Τήν περίοδο αὐτή, μέ τίς πολλές δυσκολίες, τήν ἀγωνία καί τή δυσπραγία πού παρατηρεῖται στήν πατρίδα μας, μέ τά ὅσα θλιβερά συναντοῦμε καθημερινά στά πρόσωπα τῶν ἀναξιοπαθούντων ἀδελφῶν μας, μέ τή θλίψη τήν ὁποία βλέπουμε ζωγραφισμένη στά πρόσωπά τους, μᾶς χρειάζεται ἡ ἐπικοινωνία μας μέ τόν Θεό. Μᾶς χρειάζεται ἡ προσευχή πρός τόν Κύριο τῶν Δυνάμεων, ἡ ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός Του μέ τά χείλη μας καί κυρίως μέ τήν καρδιά μας, μέ τήν μονολόγιστη εὐχή, τό “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με” καί τό “Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς“. Αὐτή ἡ προσευχή θά εἶναι ἡ μεγαλύτερη προσφορά καί ἡ πνευματική ἐλεημοσύνη στούς συνανθρώπους μας, στόν ἑαυτό μας, στό περιβάλλον μας καί στήν κοινωνία μας.
- Δέν θά πρέπει νά παραλείψουμε νά συμμετέχουμε στίς Ἱερές Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀνάλογα μέ τίς δυνάμεις μας καί τήν ἐργασία μας, καί οἱ ὁποῖες θά μᾶς βοηθήσουν νά καταλάβουμε τό νόημα αὐτῆς τῆς περιόδου.
- Νά παρακολουθοῦμε κάθε Κυριακή βράδυ, Κλῆρος καί λαός, ἀπό τήν Κυριακή τῆς Τυρινῆς μέχρι τήν Πέμπτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν, τήν Ἀκολουθία τοῦ Κατανυκτικοῦ Ἑσπερινοῦ, πού θά γίνεται ὥρα 6.00 τό ἀπόγευμα στούς Ἱερούς Ναούς τῆς πόλεως Σιατίστης ἀρχίζοντας τόν πρῶτο, στόν Ἑσπερινό τῆς Συγχωρήσεως, ἀπό τόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Δημητρίου, ὅπου καί θά ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά ἀκοῦμε διαπρεπεῖς Ἱερομονάχους, οἱ ὁποῖοι θά μᾶς ἀναπτύσσουν διάφορα πνευματικά θέματα.
- Νά συμμετέχουμε κάθε Τετάρτη ἀπόγευμα στήν Ἀκολουθία τῶν Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων, πού θά γίνεται στήν Ἐνορία μας ἤ σέ κάποια κοντινή Ἐνορία.
- Να παρακολουθοῦμε τίς Ἱερές Ἀκολουθίες τῶν Χαιρετισμῶν πρός τήν Παναγία, κάθε Παρασκευή ἀπόγευμα, καθώς καί τοῦ Μεγάλου Ἀποδείπνου, καθημερινά, οἱ ὁποῖες θά μᾶς προσφέρουν χάρη, εὐλογία καί πνευματική ὠφέλεια.
- Νά συμμετέχουμε στή Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς, στήν Ἐνορία του ὁ καθένας ἤ ὅπου διευκολύνεται.
- Νά κοινωνοῦμε ὅσο πιό συχνά μποροῦμε, γιά νά παίρνουμε μέσα μας τήν ἀθάνατη τροφή καί τό φάρμακο τῆς ἀθανασίας, τό ἀντίδοτο «τοῦ μή ἀποθανεῖν», ἀφοῦ προηγουμένως ἀφήσουμε τά ἁμαρτήματά μας στό Ἐπιτραχήλιο τοῦ Πνευματικοῦ, μέσα στό Ἱερό Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως.
Ὁλοκληρώνοντας τήν Ἐγκύκλιο αὐτή, σᾶς ἀσπάζομαι ὅλους πατρικά καί ἀδελφικά, σᾶς ζητῶ συγγνώμη ἐάν, ὡς ἄνθρωπος, κάποιον ἀπό σᾶς ἐπίκρανα. Σᾶς παρέχω καί ἐγώ ταπεινά τήν δική μου συγχώρεση καί σᾶς εὔχομαι
Καλή Τεσσαρακοστή!
μέ ὑγεία, πνευματική προκοπή
καί καρπούς μετανοίας, νά φθάσουμε στό Ἅγιο Πάσχα.
Μέ τό πλήρωμα τῆς ἀγάπης μου
Ο Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Σ Σ Α Σ
Ο ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ