Ἀγαπητοί μου συμπρεσβύτεροι καί συμμοναστές,
Μᾶς ἀξίωσε καί πάλι ἡ φιλανθρωπία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ νά φθάσουμε στά πρόθυρα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Φέτος ὅμως τά πράγματα εἶναι διαφορετικά ἀπό τίς ἄλλες χρονιές. Ἔχουμε βρεθεῖ σέ καταστάσεις πού κανείς δέν εἶχε προβλέψει, στήν κυριολεξία! Ξαναζοῦμε παλαιές ἐποχές, ὅπου λοιμοί καί ἐπιδημίες σκίαζαν τήν ζωή ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων καί ἔφερναν σέ σκληρή δοκιμασία τούς πιστούς Χριστιανούς.
Ἐπιτρέψτε μου στήν ἀγάπη σας νά σᾶς μεταφέρω μία φράση πού καταγράφεται στό Βιβλίο τῶν προφητειῶν τοῦ Προφήτου Ἠσαΐου στήν Παλαιά Διαθήκη: «Παρακαλεῖτε, παρακαλεῖτε τόν λαόν μου, λέγει Κύριος ὁ Θεός. Ἱερεῖς, λαλήσατε εἰς τήν καρδίαν Ἱερουσαλήμ, παρακαλέσατε αὐτήν· ὅτι ἐπλήσθη ἡ ταπείνωσις αὐτῆς».[1]
Αὐτή εἶναι μία προτροπή τοῦ Κυρίου Σαβαώθ διά στόματος Ἠσαΐου τοῦ Προφήτου πρός τούς ἱερεῖς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὅπου τονίζεται τό καθῆκον τους νά παρηγοροῦν καί νά στηρίζουν τόν λαό Του, πού βρισκόταν σέ πολύ δύσκολη θέση. Τά ἴδια λόγια ἐπαναλαμβάνω μέ πόνο ψυχῆς καί σέ ἐσᾶς, Κληρικούς καί Μοναχούς, τούς στενούς καί ἐκλεκτούς μου συνεργάτες στό ἔργο τῆς διαποιμάνσεως τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς εὐλογημένης ἐπαρχίας μας.
Παρακαλεῖτε, παρακαλεῖτε τόν λαό του Θεοῦ. Στηρίξατε αὐτόν τόν πονεμέ-νο, ἀλλά εὐλαβή καί ἀγωνιστή λαό.
Παρηγορεῖστε τόν πλησίον, πού εἶναι (ἤ πρέπει νά εἶναι) ὁ ἴδιος μας ὁ ἑαυτός.
Μήν ἀφήσετε τήν ἀπόγνωση νά διαλύσει τόν ψυχικό κόσμο τῶν συνανθρώ-πων μας.
Μήν ἐπιτρέψετε νά πεινάσουν, νά διψάσουν, νά κρυώσουν, νά φοβηθοῦν, νά ἀπελπιστοῦν, νά χάσουν τήν πίστη τους, νά νοιώσουν μοναξιά, νά τά βάλουν μέ τόν Θεό, νά τά βάλουν μέ ἄλλους.
Ὁδηγεῖστε τούς ἀνθρώπους στήν ἀγάπη, στήν πίστη, στήν ἐλπίδα.
Δεῖξτε τους τόν δρόμο τῆς ταπεινώσεως, τῆς εἰρηνικῆς συμβιώσεως, τῆς ὑπομονῆς, τῆς ἐγκράτειας, τῆς ὑπακοῆς, τῆς προσφορᾶς, τῆς θυσίας.
Ἄς διδάσκετε μέ τά λόγια σας, μά πολύ περισσότερο μέ τό παράδειγμά σας, τήν μετάνοια, τό γνήσιο ἐκκλησιαστικό φρόνημα, τήν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, τή νοερά προσευχή, τήν λατρευτική ζωή, τόν πόθο γιά τόν Χριστό, τήν δοξολογία τῆς Ἁγίας Τριάδος, τήν ἀγάπη πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί τούς Ἁγίους τῆς πίστεώς μας, τήν ἐμπιστοσύνη πρός τήν Ἐκκλησία μας.
Μαζί μέ τά παραπάνω, σᾶς μεταφέρω καί τίς ὑποδείξεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περί τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, οἱ ὁποῖες κοινοποιήθηκαν μέ τήν 3018/2020 Ἐγκύκλιο Αὐτῆς, κατόπιν τῆς σχετικῆς ΚΥΑ (Κοινῆς Ὑπουργικῆς Ἀποφάσεως) – (Φεκ 1178/Β/6-6-2020) καί σᾶς παρακαλῶ γιά τήν ἀπαρέγκλιτη τήρησή τους:[2]
Α) Οἱ Ἱερές Ἀκολουθίες θά τελεσθοῦν σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς καί Ἱερές Μονές, ὅπως κάθε χρόνο.
Β) «Ἡ τέλεσις τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, κατά τήν ἐν λόγῳ περίοδον, δέον νά εἶναι λιτή καί σεμνοπρεπής, συμφώνως πρός τό ἦθος καί τήν παράδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας».
Γ) Ὑπενθυμίζουμε τήν προηγούμενη Ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου (Ἐγκύκλιος 3016 τῆς 16-3-2020) «περί ἀποφυγῆς τελέσεως συλλειτούργων καί φωτογραφικῶν στιγμιοτύπων ἀπό τάς ἱεράς Ἀκολουθίας, ὡς καί ἀπαγορεύσεως τῆς χρήσεως τῶν ἐξωτερικῶν μεγαφώνων τῶν Ἱερῶν Ναῶν».
Δ) « Ἐπιπλέον, λόγῳ τῶν ἐκτάκτων συνθηκῶν τῶν ἡμερῶν ἐπιβάλλεται:
- Ἡ περιφορά τοῦ Ἐπιταφίου κατά τήν Μεγάλην Παρασκευήν ὅπως περιο-ρισθῇ ἀποκλειστικῶς ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.
- Ἡ τελετή τῆς Ἀναστάσεως γένηται ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, τήν συνήθην ὥραν, ἤτοι τήν 12ην τοῦ μεσονυκτίου τοῦ Μεγάλου Σαββάτου.
- Ἡ χρῆσις τῶν κωδώνων τῶν Ἱερῶν Ναῶν δέν εἶναι ἀπαραίτητος κατά τήν ἔναρξιν τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν. Δύνασθε, ὅμως, νά κάμνητε χρῆσιν αὐτῶν κατά τήν ἡμέραν τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ὅτε θά σημαίνουν πενθίμως ὡς εἴθισται, καί κατά τήν τελετήν τῆς Ἀναστάσεως, ψαλλομένου τοῦ ΄΄Χριστός Ἀνέστη΄΄, χαρμοσύνως καί πανηγυρικῶς.
- Τό ὡράριον ἁπασῶν τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καί τῶν Θείων Λειτουργιῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος παραμένει κατά τό σύνηθες, μέ τήν ὑπόδειξιν ὅτι τό ἱερόν Εὐχέλαιον δέον ὅπως τελεσθῇ τήν πρωίαν τῆς Μεγάλης Τετάρτης, ἀντί τῆς Προηγιασμένης Θείας Λειτουργίας, καί οὐχί κατά τό ἑσπέρας.
- Αἱ θύραι τῶν Ἱερῶν Ναῶν θά παραμένουν κεκλεισμέναι κατά τήν διάρκειαν ἁπασῶν τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν. Αἱ θύραι θά ἀνοίγωνται τοὐλάχιστον δύο ὥρας μετά τό πέρας τῶν κατά τήν πρωίαν ἑκάστης ἡμέρας τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, ἤτοι (κατά προσέγγισιν) ἀπό τῆς 11ης πρωινῆς ὥρας ἕως τήν 1ην μ.μ., πλήν τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ὅτε, καί ἐξ αἰτίας τοῦ γεγονότος ὅτι αἱ ἱεραί Ἀκολουθίαι αὐτῆς περατοῦνται ἀργότερον, τό ἄνοιγμα τῶν θυρῶν γενήσεται ἀπό τῆς 1ης μ.μ. ὥρας ἕως τήν 5ην μ.μ. .
- Ἐπιτρέπεται … ἡ κατ΄ οἰκονομίαν λύσις τῆς αὐστηρᾶς νηστείας τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, δι΄ ὅσους ἐκ τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματος ὑφίσταται ἐπικρεμάμενος κίνδυνος κατά τῆς ὑγιείας καί τῆς ζωῆς των, ἰδίᾳ δέ τῶν ἐγκύων, τῶν λεχῶν, τῶν θηλαζουσῶν, τῶν γερόντων, τῶν ἐν ἀσθενείαις κατακειμένων καί τῶν ἀναρρωνυόντων. Καθίσταται σαφές ὅτι πρόκειται περί ἀναστολῆς ἐφαρμο-γῆς τοῦ ἱεροῦ Κανόνος καί οὐχί καταργήσεώς του, καί μόνον δι΄ ὅσους ἔχουν προβλήματα ὑγείας.
- Τά παραπάνω ἰσχύουν καί γιά τίς Ἱερές Μονές, σέ συνεννόηση μέ τόν Ἐπίσκοπο (πλήν τῆς παρ. 5, ἀφοῦ οἱ Μονές εἶναι κλειστές γιά τούς προσκυνητές)
Ἀγαπητοί Πατέρες καί ἀδελφοί,
Ὑπενθυμίζω καί πάλι μέ βαθιά συναίσθηση καί πόνο τήν προτροπή τῆς Ἐκκλησίας μας (Ἐγκύκλιος 3016/2020) πρός τούς Κληρικούς: «Νά παραμένουν πιστοί εἰς τό καθῆκον αὐτῶν, εὑρισκόμενοι καθημερινῶς εἰς τούς Ἱερούς Ναούς καί τούς λοιπούς χώρους τῆς διακονίας των (πλήν ἐκείνων τῶν Ἱερέων, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν εἰς τάς λεγομένας ὑγειονομικῶς εὐπαθεῖς ὀμάδας) καί νά ἱερουργοῦν, ἔστω πρός καιρόν, ΄΄κεκλεισμένων τῶν θυρῶν΄΄, ὅσον καί ἄν αὐτό εἶναι δύσκολον καί στενόχωρον δι΄ ἅπαντας, ὑπέρ ΄΄τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας΄΄, ὑπέρ τῶν ἐν ἀσθενείαις κατακειμένων, τῶν Ἰατρῶν καί Νοσηλευτῶν καί πάντων τῶν ἐθελοντῶν, οἱ ὁποῖοι μετά πνεύματος αὐτοθυσίας προσφέρουν τόν ἑαυτόν των, διά νά προστατεύσουν τήν ζωήν ὅλων καί τήν δημοσίαν ὑγείαν, καί ΄΄ὑπέρ πάντων τῶν δι΄ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων΄΄».
Σᾶς καταθέτω, λοιπόν, ὅλα τά παραπάνω στήν ἀγάπη σας. Παρακαλῶ θερμά γιά τήν πιστή τήρησή τους, ἀφοῦ «ὑπό τοιαύτας κρισίμους στιγμάς, καθ΄ ἅς διακυβεύεται ἡ ὑγεία τῶν ἀνθρώπων, δέν ὠφελοῦν τάσεις αὐτονομήσεως ἀπό τῆς κοινῆς πορείας τῆς ἐκκλησιαστικῆς νηός, ἀλλ΄ ἀπαιτεῖται πιστή ὑπακοή εἰς τάς ἀποφάσεις τῶν ἀρμοδίων ὀργάνων, συνεχεῖς καί θερμές προσευχές, ὡς καί εἰλικρινής καί ἔμπρακτος μετάνοια». Ὅ,τι γίνεται, γίνεται κατ΄ ἄκραν οἰκονομίαν.
Ἄς ἀποφεύγουμε τυχόν σκανδαλισμούς καί πειρασμούς καί ἄς οἰκονομή-σουμε μέ διάκριση τίς ἀνάγκες τῶν Χριστιανῶν μας. Δέν ἔχουμε τήν πολυτέλεια τῶν διενέξεων, τῶν διχασμῶν καί τῶν παραπικρασμῶν, παρά μόνο τοῦ πνεύματος τῆς ἑνότητος, ὅπως ἀκριβῶς ἀναφέρει καί στήν Ἀρχιερατική Του προσευχή ὁ ἴδιος ὁ Χριστός κατά τήν διάρκεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου τό βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης.
«Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετά πάντων ἡμῶν».
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!
Εὐχέτης μέ πολύ πόνο πρός τόν Φιλάνθρωπο Υἱό τοῦ Ἀνθρώπου
Ο Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Σ Σ Α Σ
Ο ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
[1] Ἠσ. 40,2.
[2] Τό ἐντός τῆς παρενθέσεως καί μέ πλάγια γράμματα κείμενο εἶναι ἀκριβής μεταφορά τοῦ κειμένου τῆς ὑπ΄ ἀριθμ. 3018/2020 Ἐγκυκλίου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.