Εγκύκλιος 38 [Ορθοδοξίας 2022]

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἡ Πρώτη Κυριακή τῶν Ἁγίων Νηστειῶν στή γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας μας ὀνομάζεται Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί αὐτό γιατί γιορτάζουμε τήν ἀναστήλωση τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, ἀλλά καί γενικότερα τόν θρίαμβο τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας κατά πάντων τῶν αἱρέσεων καί τῶν κακοδοξιῶν.

Γιορτάζουμε, τήν περίλαμπρη νίκη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἐνάντια στόν διάβολο καί στούς ἀνθρώπους του, πού προσπάθησαν κατά καιρούς νά τήν διαλύσουν καί νά κλέψουν τόν πολύτιμο θησαυρό πού κατέχει ἡ Ἐκκλησία ἀπό τόν Θεῖο Ἱδρυτή της καί πού εἶναι ἡ ὀρθόδοξη πίστη.

Ὁ Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ὁμολογητής Ἐπίσκοπος Νικαίας διακηρύττει: «Θεσμούς Ἐκκλησίας πατρικούς διαφυλάττοντες, εἰκόνας γράφομεν καί ἀσπαζόμεθα στόμασι καί καρδίᾳ καί θελήματι, τῶν τοῦ Χριστοῦ, καί τῶν αὐτοῦ Ἁγίων…»[1].    Νά διαφυλάττουμε τούς θεσμούς τῆς Ἐκκλησίας, τίς ἱερές παραδόσεις, τίς φωνές τῶν Ἁγίων Πατέρων, νά ἀσπαζόμαστε τιμητικά τίς ἱερές εἰκόνες τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων μας.

Μπροστά σ’ αὐτές τίς Ἱερές Εἰκόνες, ἀνοίγουμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τήν καρδιά μας. Ἐναποθέτουμε τά αἰτήματά μας καί τούς προβληματισμούς μας, τούς κόπους καί τούς μόχθους μας καί ἱκετεύουμε τά εἰκονιζόμενα πρόσωπα νά τά μεταφέρουν ὅλα αὐτά στόν Θρόνο τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Καθημερινά μπροστά στίς Ἱερές Εἰκόνες, πού ἔχουμε στό καλύτερο σημεῖο τοῦ σπιτιοῦ μας, ἀνάβει ἀκοίμητη κανδῆλα μέ γνήσιο ἐλαιόλαδο, ὑπάρχει τό θυμιατήρι ὅπου ἀνάβουμε τό εὐωδιαστό λιβάνι καί τό κηροπήγιο ὅπου ἀνάβουμε τό κεράκι τῆς προσευχῆς μας. Ἐκεῖ κάνουμε τήν πρωινή προσευχή, καί τό Μεσονυκτικό. Ἐκεῖ κάνουμε τό Ἀπόδειπνο μέ τούς Χαιρετισμούς. Ἐκεῖ διαβάζουμε τήν Παράκληση. Ἐκεῖ ἀναγινώσκουμε τό Ψαλτῆρι καί τό Θεοτοκάριο. Ἐκεῖ διαβάζουμε τήν Ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως κάθε φορά πού κοινωνοῦμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.

Μπροστά στό Εἰκονοστάσι μας κλαῖμε, γελᾶμε, παρακαλοῦμε, ἱκετεύουμε, εὐχαριστοῦμε, ζητᾶμε καί λαμβάνουμε. Ἐκεῖ ξεφορτώνουμε τά βάρη τῆς ψυχῆς μας, τούς ἀναστεναγμούς τῆς καρδιᾶς μας, τά σύννεφα τῶν λογισμῶν. Ἀπό ἐκεῖ ἀντλοῦμε δύναμη γιά νά συνεχίσουμε τόν ἀγῶνα τῆς ζωῆς. Πιασμένοι ἀπό τό χέρι τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων πορευόμαστε μέσα ἀπό τά ἐπικίνδυνα μονοπάτια τῆς γήινης πραγματικότητας.

Μέ τήν Εἰκόνας τῆς Παναγίας στά χέρια τους γλύτωσαν οἱ διωκόμενοι Ἕλληνες ἀπό τή Μικρά Ἀσία κατά τήν Μικρασιατική Καταστροφή.

Μέ τήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας συνομιλοῦσε καθημερινά ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης.

Αὐτήν κρατοῦσε ὡς πολύτιμο θησαυρό στά χέρια του ὁ Ἅγιος Γεράσιμος τῆς Κεφαλληνίας, ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καπαπδόκης καί οἱ περισσότεροι Ἅγιοι τῆς περιόδου τῆς Τουρκοκρατίας μέχρι καί σήμερα.

Σ΄ αὐτήν ἄφηνε τίς θλίψεις καί τίς δοκιμασίες ὁ θαυματοβρύτης Ἅγιος Νεκτάριος. Μέχρι καί τά χρώματα τῆς εἰκόνος ἔχουν ἀλλοιωθεῖ ἀπό τούς συνεχεῖς ἀσπασμούς του καί τά δάκρυα.

Σ΄ αὐτήν ἐνατένιζε ὁ θαυματουργός Ἅγιος Λουκᾶς Ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας, ζητῶντας τήν βοήθειά της, προκειμένου νά ἐγχειρήσει τούς ἀσθενεῖς.

Μπροστά στήν Εἰκόνα της ἄναβε πολλά κεριά, καθώς καί ἀκοίμητη κανδῆλα, ἡ Ἀσκήτρια τῆς Κλεισούρας Ὁσία Σοφία. Συνομιλοῦσε μαζί της καθημερινά καί ἔκανε ἀπόλυτη ὑπακοή σέ ὅσα ἡ Ἀειπαρθενος Μαρία τῆς ἔλεγε. Σκούπιζε πάντοτε τήν αὐλή τῆς Μονῆς, τήν εἴσοδο τῆς Μονῆς καί τοῦ Καθολικοῦ καί ἐξηγοῦσε σέ ὅσους τήν ρωτοῦσαν : Σκουπίζω γιά νά περάσει ἡ Παναγία. Πρέπει νά εἶναι καθαρά.

Ἔλεγε, ἀκόμη, χαρακτηριστικά ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος ὁ Ἰβηρίτης: «Ἔχεις μία εἰκόνα τῆς Παναγίας στό σπίτι σου; Πάρε ἄλλη μία. Ἔχεις δύο Εἰκόνες τῆς Παναγίας στό σπίτι σου; Κάντες τρεῖς. Ἔχεις τρεῖς Εἰκόνες τῆς Παναγίας στό σπίτι σου; Βάλε κι ἄλλη».

Στό βιβλίο τοῦ Γεροντικοῦ διασώζεται καί τό ἑξῆς περιστατικό: Ἕνας Μοναχός ἀσκήτευε σέ κάποιο κελλί κοντά στήν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου. Ὁ μισόκαλος διάβολος φθόνησε κάποια στιγμή τήν ἀρετή του καί τοῦ ἐπιτέθηκε μέ ἕναν μεγάλο πειρασμό. Ὁ Μοναχός πολέμησε γενναῖα. Ὧρες πολλές ἔχυνε δάκρυα παρακλήσεως μπροστά στήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας πού εἶχε στό κελλί του. Ἔπαιρνε δύναμη καί συνέχιζε τόν ἀγῶνα, ἀλλά μετά ἀπό πολλά χρόνια κουράστηκε. Βρέθηκε σέ δύσκολη θέση. Τότε τοῦ παρουσιάσθηκε αὐτοπροσώπως ὁ διάβολος καί τοῦ εἶπε· «ἐάν βγάλεις ἀπό τό κελλί σου τήν Εἰκόνα τῆς γυναίκας πού κάθε μέρα προσκυνᾶς, ἐγώ θά σέ ἀφήσω ἥσυχο γιά τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς σου. Ἀλλά, τή συμφωνία μας αὐτή μήν τήν πεῖς σέ κανέναν». Ὁ Μοναχός μπῆκε σέ σκέψεις καί σέ δίλημμα. Πῆγε τότε στόν πνευματικό του πατέρα καί τοῦ ἐκμυστηρεύτηκε τί ἔγινε. Καί ὁ Γέροντάς του τοῦ εἶπε: «Εἶδες, παιδί μου, πόσο ἐνοχλεῖ τόν ἐχθρό μας ἀκόμη καί ἡ εἰκόνα τῆς γλυκυτάτης Παναγίας μας; Μήν ἀπελπίζεσαι. Ἡ Κυρία Θεοτόκος, πού εἶναι καί μητέρα τῶν Μοναχῶν, θά σέ βοηθήσει νά σταθεῖς στά πόδια σου καί νά στεφθεῖς νικητής». Ὁ Μοναχός κάνοντας ὑπακοή στόν Γέροντά του, ὄχι μόνο δέν ἔβγαλε τήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας ἔξω, ἀλλά μέ τήν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ του, πῆρε κι ἄλλη μία εἰκόνα τῆς Παναγίας καί τήν ἔβαλε πάνω ἀπό τήν εἴσοδο τοῦ κελλιοῦ του. Ὁ διάβολος τό εἶδε αὐτό, νευρίασε καί πῆγε νά κτυπήσει καί νά τραυματίσει πολύ σοβαρά τόν Μοναχό. Ἀλλά ἐμφανίζεται ἡ Παναγία καί διώχνει τόν ἀντικείμενο ἐχθρό. Ἀπό τότε ὁ Μοναχός ἀπαλλάχθηκε τελείως ἀπό τόν πειρασμό.

Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,

Κυριακή πρώτη τῶν Νηστειῶν.  Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 2022.

Τό αἷμα κυλᾶ καί οἱ λαοί ταλαιπωροῦνται. Οἱ δυσκολίες πολλές καί τά προβλήματα στόν τόπο μας μεγάλα. Ἡ πανδημία καλᾶ κρατεῖ. Ἀδύνατοι ἐμεῖς, δυνατός ὅμως ὁ Θεός! Πτωχοί σέ ὑλικά ἀγαθά, πλούσιοι ὅμως σέ πνευματικά. Ἔχουμε τό θησαυρό τῆς πίστεως, κατέχουμε τόν θησαυρό τῆς ἑλληνορθοδόξου Παραδόσεώς μας.

Μόνο αὐτός ὁ θησαυρός θά μᾶς σώσει· ἡ Παράδοσή μας, ἡ Ἐκκλησία μας.

 

Ἄς ἐναποθέσουμε τίς ἐλπίδες μας στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί κανείς δέν θά μείνει ἀβοήθητος.

Ἄς εἴμαστε ἀπόλυτα βέβαιοι πώς «οὐδείς προστρέχων ἐπί σοί, κατησχυμένος ἀπό σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνή Παρθένε Θεοτόκε, ἀλλ΄ αἰτεῖται τήν χάριν καί λαμβάνει τό δώρημα πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως», ἀφοῦ ἡ Παναγία εἶναι «μεταβολή τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγή τῶν ἀσθενούντων, … τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν».

Μέ τό πλήρωμα τῆς ἀγάπης μου

Ο   Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Σ   Σ Α Σ

Ο  ΣΙΣΑΝΙΟΥ  ΚΑΙ  ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ  ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ


[1] α΄ τροπάριον τῆς η΄ ὠδῆς τοῦ Ὄρθρου τῆς Κυριακῆς  τῆς Ὀρθοδοξίας.