Ἀνέτειλε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πρίν ἀπό λίγες ὧρες ἡ καινούργια χρονιά. Συμβατικά εἰσήλθαμε στό ἔτος 2023 μετά Χριστόν. Πλῆθος ἀσμάτων καί τραγουδιῶν γεμιζει τήν ἀτμόσφαιρα. Οἱ ἄνθρωποι ἀνταλλάσσουμε τίς καλύτερες εὐχές μας. Κάθε εἴδους δῶρα προσφέρονται ἁπλόχερα. Τηλεοπτικά ἑορταστικά προγράμματα ληστεύουν τίς ἐλεύθερες ὧρες μας. Προκλητικές ἐνδυματολογικές ἐπιλογές καί ἐμφανίσεις, τυχερά παίγνια καί καταχρήσεις, διαδίκτυο καί μόδα, προσφερόμενη ἀθεΐα καί ἀπιστία τραυματίζουν καί ἀμαυρώνουν τίς ψυχές μας.
Ἀνέτειλε τό νέον ἔτος, μέ προσδοκίες, μέ εὐχές μέ ἐλπίδες, μέ ὄνειρα. Ποῦ ὅμως στηρίζονται ὅλα αὐτά; Πῶς θά πραγματοποιήσουμε ὅσα ἐπιθυμεῖ ἡ καρδιά μας;
Ἔχοντας στήν καρδιά μας τόν μοναδικό ἀληθινό Θεό, τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό (καί μόνον Αὐτόν) καί μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων μας μποροῦμε νά πετύχουμε τόν στόχο τῆς ζωῆς μας,
μποροῦμε νά εἴμαστε εὐτυχισμένοι,
μποροῦμε νά ἔχουμε χαρά καί εἰρήνη στήν ψυχή μας,
μποροῦμε νά εὐεργετήσουμε τόν διπλανό μας.
Μαθαίνουμε ἀπό τό παρελθόν, δροῦμε στό παρόν καί εὐελπιστοῦμε γιά τό μέλλον. Στίς τρεῖς διαστάσεις τοῦ χρόνου, παρόν, παρελθόν καί μέλλον, ὁ Χριστιανός τοποθετεῖ τίς τρεῖς βασικές ἀρετές τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, τήν πίστη, τήν ἀγάπη καί τήν ἐλπίδα.
Πρῶτον. Ἡ πίστη ἔχει σχέση μέ τό παρελθόν. Ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού ἔχει ἀποδειχθεῖ, κατά τήν ἱστορική πορεία τῶν τόσων αἰώνων, ὅτι εἶναι ἅγιο καί δίκαιο. Πιστεύουμε ὅτι ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ Πατρός στούς ἀνθρώπους πού ἔγινε διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί εἶναι καταγεγραμμένη ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι στήν Ἁγία Γραφή καί στήν Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἡ μόνη ὁδός τῆς σωτηρίας, διότι εἶναι ἡ μοναδική ἀλήθεια. «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» εἶπε ὁ Χριστός.[1] Πιστεύουμε στόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό ὅπως ἀκριβῶς ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει δογματίσει στό παρελθόν καί ἔχει ζήσει καί συνεχίζει νά ζεῖ καί θά ζεῖ μέχρι τῆς συντελείας τοῦ κόσμου.
Ἡ πίστη δίνει φτερά! Ἡ πίστη προσφέρει ζωή! Ἡ πίστη χαρίζει δύναμη!
Δεύτερον. Tό παρόν τό ἀξιοποιοῦμε μέ τήν θεόσδοτη ἐντολή τῆς ἀγάπης· τῆς γνήσιας ἀγάπης πρός τόν ἀληθινό Θεό καί τῆς ἀνυπόκριτης ἀγάπης πρός τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Προσφέροντας ἀγάπη, γεμίζουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. «Ἰλαρόν γάρ δότην ἀγαπᾶ ὁ Θεός».[2] Ἡ ἀγάπη αὐτή μετατρέπει τό παρόν σέ αἰώνιον, ἀνοίγοντας συγχρόνως, τόν δρόμο πρός τήν αἰωνιότητα («ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε»[3]).
Ἡ ἀγάπη ἀνοίγει διάπλατα τίς πόρτες τοῦ Παραδείσου καί εἶναι ἀπροϋπόθετη. Δηλαδή, δέν ἀγαπᾶμε μέ προϋποθέσεις, ἀλλά ἀγαπᾶμε πάντοτε, παντοῦ καί ὅλους.
Εἶναι ἡ καινούργια ἐντολή τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους: «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους».[4] Γι΄ αὐτό καί συμβουλεύει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Προσέχετε καλά, πῶς ζεῖτε. Μήν ζεῖτε ὡς ἀσύνετοι ἀλλά ὡς συνετοί. Νά χρησιμοποιεῖτε σωστά τόν χρόνο σας, γιατί ζοῦμε σέ πονηρούς καιρούς. Γι΄ αὐτό μήν εἶστε ἄμυαλοι, ἀλλά νά ἀντιλαμβάνεστε τί θέλει ὁ Κύριος ἀπό σᾶς».[5]
Τρίτον. Ἡ ἐλπίδα ἀναφέρεται στό μέλλον. Χρησιμοποιοῦμε τήν ἐλπίδα ὡς ἄγκυρα ἀσφαλῆ καί βεβαία, ἐλπίζοντας στό ἔλεος καί στήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Καί ἐπαναλαμβάνουμε μέ τόν Προφήτη Δαβίδ «τό ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου». Ἡ ἐλπίδα διώχνει τόν φόβο γιά τά μέλλοντα, ἀναζωπυρώνει τό ἀγωνιστικό φρόνημα, δυναμώνει τή θέληση, ἀποδιώκει τήν ἀπόγνωση, θεμελιώνει τόν ἀγῶνα. Εἶναι ἡ χαραυγή τῆς νίκης. Ἄλλωστε «τῇ γάρ ἐλπίδι ἐσώθημεν».[6]
Ἡ ἐλπίδα εἶναι «γλυκό ἀεράκι πού σπρώχνει ἀπαλά τό καράβι τῆς ζωῆς μας. Εἶναι χαρά πρίν ἀπό τή χαρά, ἀρετή ἁγία καί θησαυρός ἀτίμητος, βάλσαμο παρηγοριᾶς καί δῶρο τοῦ οὐρανοῦ». Δέν εἶναι μία ἀφηρημένη ἔννοια, οὔτε μία ἀόριστη ἤ ὑλική προσδοκία, ἀλλά συνδέεται ἄρρηκτα μέ τόν Θεάνθρωπο Χριστό, πού εἶναι «ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ἡ ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καί τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν»[7] καί ὁ Ὁποῖος μᾶς τόνισε πώς «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον».[8]
Ἀδελφοί μου, βρισκόμαστε, σήμερα, στήν ἀρχή τῆς νέας χρονιᾶς, τήν ὁποία ἀρχίζουμε μέ δοξολογία καί εὐχαριστία πρός τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό, μέ ὕμνους καί ᾠδές πνευματικές καί βιώνουμε τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας κοινωνώντας τό Ἄχραντο Σῶμα καί τό Τίμιον Αἷμα τοῦ Κυρίου μας καί Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἄς παρακαλέσουμε ἐκτενῶς τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν γλυκιά μας Παναγία, καθώς καί τόν μέγιστο τῶν Ἱεραρχῶν Ἅγιο Βασίλειο Ἐπίσκοπο Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας τόν Θαυματουργό, νά μεσιτεύσουν πρός τόν Κύριό μας νά εὐλογήσει μέ τήν παντοδύναμη δεξιά Του τή χρονιά αὐτή:
νά εἶναι χρονιά γεμάτη ἀπό ἀκράδαντη πίστη· εἶναι τό πλέον βασικό συστατικό στή ζωή μας.
νά εἶναι χρονιά γεμάτη ἀπό σταυρική ἀγάπη. Αὐτή μᾶς προσδιορίζει ὡς ἀνθρώπους, ὡς Χριστιανούς, ὡς παιδιά τοῦ Θεοῦ.
νά εἶναι χρονιά γεμάτη ἀπό ἀναστάσιμη ἐλπίδα. Αὐτή εἶναι ἡ παρηγοριά μας. Αὐτή εἶναι ἡ ἀπαντοχή μας. Αὐτή εἶναι ἡ συνοδοιπόρος στή ζωή μας.
Καλή χρονιά καί εὐλογημένη!
Σέ ὅλους ἐσᾶς.
Σέ ὅλους τούς ἀπανταχοῦ τῆς γῆς Σιατιστινούς καί Βοϊάτες.
Στήν ἑλληνικότατη Μακεδονία μας, στήν εὐλογημένη Ἑλλάδα μας.
Σέ ὅλους τούς συμπατριῶτες μας.
Σέ ὅλο τόν κόσμο.
ΑΜΗΝ!
Εὐχέτης πρός Ἀρχηγόν καί Τελειωτήν τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως
Ο Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Σ Σ Α Σ
Ο ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
[1] Ἰω. 4,6
[2] Β΄ Κορ. 9,7
[3] Ματθ. 25,40
[4] Ἰω. 13,34
[5] Ἐφεσ. 5,15-17
[6] Ρωμ. 8,24
[7] Ψαλμ. 64,6
[8] Ἰω. 16,33