Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Μᾶς ἀξίωσε καί πάλι ἡ φιλανθρωπία τοῦ Ἁγίου καί Τριαδικοῦ Θεοῦ νά εἰσέλθουμε στήν εὐλογημένη περίοδο τοῦ Κατανυκτικοῦ Τριωδίου καί ἀπό αὔριο στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Ἡ πλειοψηφία τῶν Χριστιανῶν θεωρεῖ τήν περίοδο αὐτή ὡς ἕνα χρονικό διάστημα πένθους, πείνας, ταραχῆς καί ἀνέχειας. Νομίζουμε, πολλές φορές, ὅτι ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἀποτελεῖται ἀπό ἑβδομάδες δυστυχίας, πίεσης, ἀκατόρθωτων ἀγωνισμάτων καί ἀποτυχημένων προσπαθειῶν νά φθάσουμε σέ στόχους τυπολατρείας καί καθωσπρεπισμοῦ.
Ξεχνᾶμε ὅτι τό Τριώδιο εἶναι ζωή καί μάλιστα φωτεινή καί λαμπρή, πλήρης ἀγάπης καί συγγνώμης, πίστεως καί ἐλπίδος, γαλήνης καί ἡσυχίας, διότι
Πρῶτον. Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι ζωή, γιατί, μέ τά μέσα πού προσφέρει ἡ Ἐκκλησία, μᾶς καταδεικνύει τήν πραγματική καί ἀληθινή ζωή, πού εἶναι ὁ Χριστός. Ὑπενθυμίζει τόν πραγματικό στόχο μας, πού εἶναι ἡ αἰώνια ζωή. Ἀναπροσαρμόζει τήν πορεία μας πρός τήν σωστή κατεύθυνση, πού εἶναι ὁ Οὐρανός καί ὁ λαμπρός Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης καί ὄχι τά πρόσκαιρα γήινα ἀγαθά καί τό σκοτάδι τοῦ κόσμου τούτου. Μέσα στήν περίοδο αὐτή ξαναβρίσκουμε τήν εὐλογημένη προοπτική τῶν καθημερινῶν ἀγώνων καί τῆς βιοπάλης καί ἡ ζωή ἀνακτᾶ καί πάλι τό χαμένο της νόημα. Ἔχουμε πλέον ὅραμα. Δέν γεννηθήκαμε γιά νά πεθάνουμε, ἀλλά γιά νά ζήσουμε αἰώνια.
Δεύτερον. Ἡ νηστεία, οἱ Ἱερές Ἀκολουθίες, οἱ προσευχές καί οἱ γονυκλισίες, ἡ προσοχή στό νοῦ καί ἡ μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν δέν εἶναι καθῆκον καί ἠθική ὑποχρέωση ὅσων θρησκεύουν, ἀλλά προσωπική ἀνάγκη πού πηγάζει ἀπό τήν ἀγάπη μας πρός τόν Θεό. Ἡ Ἁγία Τριάς, ὁ Πατήρ ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, εὐεργετεῖ καθημερινά, τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς, ἀσχέτως ἐάν δέν τό ἀντιλαμβανόμαστε ἤ Τήν ξεχνοῦμε ἤ Τήν παραθεωροῦμε ἤ ἀκόμη χειρότερα Τήν βλασφημοῦμε καί Τήν ἀρνούμαστε.
Ἡ ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη μας πρός τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό γιά τίς ἄπειρες καί συνεχεῖς εὐεργεσίες, μᾶς ὁδηγοῦν στό νά Τόν ἀγαπήσουμε ἀκόμη περισσότερο. Ἡ καρδιά μας φλέγεται ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό καί γι΄ αὐτό ἐπιζητοῦμε τρόπους νά Τοῦ δείξουμε τήν ἀγάπη μας αὐτή, ἀλλά καί νά Τοῦ προσφέρουμε ὡς ἀντίδωρο τῆς αἱματηρῆς θυσίας Του πρός ἐμᾶς κάτι ἐλάχιστο.
Αὐτό τό ἐλάχιστο πού προσφέρουμε εἶναι ὁ ἀγῶνας τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Εἶναι προσφορά ἀγάπης καί ὄχι «καταναγκαστικά ἔργα».
Τρίτον. Μέ τόν ἐντονώτερο πνευματικό ἀγῶνα, ἡ ψυχή καθαρίζεται ἀπό τά πάθη, ἀπελευθερώνεται ἀπό τή μαύρη δουλεία τῶν ὑποτιθέμενων ἀναγκῶν. Βλέπουμε τή ζωή μέ «ἄλλο μάτι». Χαιρόμαστε μέ τήν κτίση, μέ τόν πλησίον, μέ τά πάντα. Τό ἄγχος ἀντικαθίσταται ἀπό τήν ἐλπίδα, ἡ ἀκηδία ἀπό τήν ἐργατικότητα, ἡ κούραση ἀπό τήν ἀντοχή, ὁ φόβος ἀπό τήν ἀγάπη, ἡ ζήλεια ἀπό τήν προσευχή, ἡ κακία ἀπό τήν καλοσύνη, ἡ λαιμαργία ἀπό τήν ἐγκράτεια.
Ἡ ψυχή ἀναπνέει πλέον τό ζωογόνο ὀξυγόνο τοῦ Οὐρανοῦ. Τό σκοτάδι ὑποχωρεῖ μπροστά στό Φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἐγωισμός ἀπομακρύνεται. Ἡ ζωή γαληνεύει. Οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις ὀμαλοποιοῦνται. Ἡ κοινωνία ἀποκτᾶ ἑνότητα καί ὁμόνοια. Ἡ εἰρήνη καί ἡ συγχωρητικότητα βασιλεύουν.
Ἀδελφοί μου,
Μαζί μέ τίς παραπάνω σκέψεις, ἐπιτρέψτε μου νά καταθέσω καί τά κάτωθι, ὡς πατρικές συμβουλές, γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή:
- Τήν περίοδο αὐτή, μέ τίς πολλές δυσκολίες, τήν ἀγωνία καί τή δυσπραγία πού παρατηρεῖται στήν πατρίδα μας, μέ τά ὅσα θλιβερά συναντοῦμε καθημερινά στά πρόσωπα τῶν ἀναξιοπαθούντων ἀδελφῶν μας, μέ τή θλίψη τήν ὁποία βλέπουμε ζωγραφισμένη στά πρόσωπά τους, ἔχουμε ἀνάγκη τήν ἄμεση ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό. Μᾶς χρειάζεται ἡ προσευχή πρός τόν Κύριο τῶν Δυνάμεων, ἡ ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός Του μέ τά χείλη μας καί κυρίως μέ τήν καρδιά μας, μέ τήν μονολόγιστη εὐχή, τό “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με” καί τό “Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς“. Αὐτή ἡ προσευχή θά εἶναι ἡ μεγαλύτερη προσφορά καί ἡ πνευματική ἐλεημοσύνη στούς συνανθρώπους μας, στόν ἑαυτό μας, στό περιβάλλον μας καί στήν κοινωνία μας.
- Δέν θά πρέπει νά παραλείψουμε νά συμμετέχουμε στίς Ἱερές Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀνάλογα μέ τίς δυνάμεις μας καί τήν ἐργασία μας, καί οἱ ὁποῖες θά μᾶς βοηθήσουν νά ἐμβαθύνουμε στά νοήματα αὐτῆς τῆς περιόδου.
- Νά παρακολουθοῦμε κάθε Κυριακή βράδυ, Κλῆρος καί λαός, ἀπό τήν Κυριακή τῆς Τυρινῆς μέχρι τήν Πέμπτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν, τήν Ἀκολουθία τοῦ Κατανυκτικοῦ Ἑσπερινοῦ, πού θά γίνεται ὥρα 6.00 τό ἀπόγευμα στούς Ἱερούς Ναούς τῆς πόλεως Σιατίστης ἀρχίζοντας τόν πρῶτο, στόν Ἑσπερινό τῆς Συγχωρήσεως, ἀπό τόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Δημητρίου, ὅπου καί θά ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά ἀκοῦμε διαπρεπεῖς Κληρικούς, πού θά μᾶς ἀνα-πτύσσουν διάφορα πνευματικά θέματα.
- Νά συμμετέχουμε κάθε Τετάρτη, πρωί ἤ ἀπόγευμα, στήν Ἀκολουθία τῶν Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων, πού θά γίνεται στήν Ἐνορία μας ἤ σέ κάποια κοντινή Ἐνορία.
- Να παρακολουθοῦμε τίς Ἱερές Ἀκολουθίες τῶν Χαιρετισμῶν πρός τήν Παναγία, κάθε Παρασκευή ἀπόγευμα, καθώς καί τοῦ Μεγάλου Ἀποδείπνου, καθημερινά, οἱ ὁποῖες θά μᾶς προσφέρουν χάρη, εὐλογία καί πνευματική ὠφέλεια.
- Νά συμμετέχουμε στή Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς, στήν Ἐνορία του ὁ καθένας ἤ ὅπου διευκολύνεται.
- Νά κοινωνοῦμε ὅσο πιό συχνά μποροῦμε, γιά νά παίρνουμε μέσα μας τήν ἀθάνατη τροφή καί τό φάρμακο τῆς ἀθανασίας, τό ἀντίδοτο «τοῦ μή ἀπο-θανεῖν», ἀφοῦ προηγουμένως ἀφήσουμε τά ἁμαρτήματά μας στό Ἐπιτραχήλιο τοῦ Πνευματικοῦ, μέσα στό Ἱερό Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως.
Ὁλοκληρώνοντας τήν Ἐγκύκλιο αὐτή, σᾶς ἀσπάζομαι ὅλους πατρικά καί ἀδελφικά, σᾶς ζητῶ συγγνώμη ἐάν, ὡς ἄνθρωπος, κάποιον ἀπό σᾶς ἐπίκρανα. Σᾶς παρέχω καί ἐγώ ταπεινά τήν δική μου συγχώρεση καί σᾶς εὔχομαι
Καλή Τεσσαρακοστή!
μέ ὑγεία, πνευματική προκοπή
καί καρπούς μετανοίας, νά φθάσουμε στό Ἅγιο Πάσχα.
Μέ τό πλήρωμα τῆς ἀγάπης μου
Ο Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Σ Σ Α Σ
Ο ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ