Σεβαστοί Πατέρες,
Μᾶς ἀξίωσε καί φέτος ἡ φιλανθρωπία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ νά εἰσέλθουμε στήν τελική εὐθεία γιά τίς μεγάλες ἑορτές τοῦ Ἱεροῦ Δωδεκαημέρου, καί κυρίως τῶν Χριστουγέννων καί τῶν Θεοφανείων.
Καλούμαστε καί πάλι, πρῶτα ἐμεῖς οἱ Κληρικοί καί ἔπειτα οἱ ὑπόλοιποι Χριστιανοί ἀδελφοί μας, νά βιώσουμε εἰρηνικά, φιλάνθρωπα, θεάρεστα καί πνευματικά τήν ἀπαρχή τῆς σωτηρίας μας καί τήν ὕψιστη συγκατάβαση τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας, πού στά πανάχραντα σπλάχνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας «ἐνηνθρώπισεν ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν». (Μέγας Ἀθανάσιος).
Κύριος μοχλός τῆς ἑορταστικῆς αὐτῆς περιόδου εἶναι ἡ λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, πού ἔγινε φτωχός γιά νά πλουτίσει ἐμᾶς, πού κατέβηκε στήν γῆ γιά νά μᾶς ἀνεβάσει στούς οὐρανούς. Ἡ λατρευτική ζωή, ἡ μυστηριακή ζωή, εἶναι ἡ πεμπτουσία τῆς πραγματικῆς ζωῆς καί ἀποτελεῖ πηγή χαρᾶς, εἰρήνης καί εὐτυχίας.
Καλούμαστε, πρωτίστως ἐμεῖς οἱ Κληρικοί, νά ζοῦμε λατρευτική – μυστηριακή βιοτή. Μέ τήν ἐμπειρία πού ἔχουμε ἀποκτήσει ἀπό τήν ἐν Χριστῷ πορεία μας, θά μπορέσουμε νά ὁδηγήσουμε τούς συνανθρώπους μας στήν οὐράνια καί αἰώνια προοπτική, μακρυά ἀπό τίς γήινες, φθαρτές καί χαμερπεῖς ἀγκυλώσεις.
Πῶς θά μιλήσουμε στούς γύρω μας γιά τά Χριστούγεννα, ἐάν ἐμεῖς δέν γνωρίζουμε τί εἶναι Χριστούγεννα;
Πῶς θά μιλήσουμε γιά νηστεία, ἐάν δέν νηστεύουμε;
Πῶς θά μιλήσουμε γιά ἐγκράτεια, ἐάν ἐμεῖς δέν ἐγκρατευόμαστε;
Πῶς θά μιλήσουμε γιά τήν φάτνη καί τό Σπήλαιο, ἐάν εἴμαστε ἀλαζόνες;
Πῶς θά μιλήσουμε γιά τό ἀστέρι καί τό φῶς, ἐάν εἴμαστε σκοτεινοί;
Πῶς θά μιλήσουμε γιά πνευματικό ἑορτασμό τῶν Χριστουγέννων, ἐάν ἐμεῖς δέν γιορτάζουμε πνευματικά;
Πῶς ἐμεῖς θά ὁδηγήσουμε τόν κόσμο, τυφλοί ὄντες;
Πῶς θά πείσουμε, ἐάν δέν ζοῦμε;
Ἄς προσέξουμε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διότι ἔχουμε μέγιστη εὐθύνη :
ἀπέναντι στόν Θεό,πού μᾶς ἐμπιστεύθηκε τό ποίμνιό Του,
ἀπέναντι στούς ἀνθρώπους, πού μᾶς ἐμπιστεύονται τήν ζωή τους,
ἀπέναντι στόν ἑαυτό μας, γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
Εἴμαστε ἔμπιστοι δοῦλοι Κυρίου εἰς ὑπηρεσίαν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ποιμένες πού ζοῦν γιά τό ποίμνιο καί δέν ζοῦν ἀπό τό ποίμνιο.
Ἄς μήν παρασυρόμαστε ἀπό τά κοσμικά κριτήρια τῶν ἀπολαύσεων, τῶν διασκεδάσεων, τοῦ καταναλωτισμοῦ, τοῦ ἁπλοῦ συναισθηματισμοῦ καί τῆς ἀσπλαχνίας, ἀλλά ἄς ἀφήσουμε νά λάμψει στήν καρδιά μας τό ἀπαλό φῶς τοῦ Σαρκωθέντος Κυρίου μας.
Ἄς προστρέχουμε στήν μετάνοια καί στήν ἐξομολόγηση, στήν νηστεία καί στήν προσευχή, στήν φιλανθρωπία καί στήν λατρεία, στήν ταπείνωση καί στήν συγχώρηση, στήν πραότητα καί στήν καλοσύνη, στήν ἀνθρωπιά καί στήν ὑπομονή, στήν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν καί τῶν πατερικῶν κειμένων.
Ἡ λατρεία, οἱ Ἱερές Ἀκολουθίες χωρίς βιασύνη καί περικοπές, τά Ἱερά Μυστήρια (μέ πρῶτο τήν Θεία Εὐχαριστία), ἡ κατ΄ οἶκον σπουδή στά Ἱερά Γράμματα, ἡ οἰκιακή προσευχή, ἡ ἀδιάλειπτη νοερά προσευχή καί ἡ προσοχή τῶν λογισμῶν καί τῶν ἀποφάσεων (νήψη) θα δημιουργήσουν τίς προϋποθέσεις μίας λαμπρῆς, φωτεινῆς καί ἀνεπανάληπτης ἑορταστικῆς ἀτμόσφαιρας τοῦ Ἱεροῦ Δωδεκαημέρου.
Εὔχομαι μέσα ἀπό τήν καρδιά μου ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός νά σᾶς χαρίζει πλούσια τά ἐλέη Του καί τούς οἰκτιρμούς Του, νά σᾶς δωρίζει ἄφθονα τά ἐγκόσμια καί κυρίως τά ὑπερκόσμια ἀγαθά Του καί νά σᾶς ἀξιώσει τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας Του.
Καλό καί εὐλογημένο Ἱερό Δωδεκαήμερο
Μέ θερμές εὐχές καί πολλή ἀγάπη
Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΣ
Ο ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ